مقدمه مطالعات نشان می دهد درصد زیادی از همسران جانبازان دارای اختلات اضطرابی و مشکلات روانشناختی هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت گرا بر امیدواری و بهزیستی روان شناختی همسران جانبازان شهرستان ساری بود. روش کار این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 تن از همسران جانبازان بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. . گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش روان درمانی مثبت گرا قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی در این مدت دریافت نکردند. شرکت کننده ها، مقیاس بهزیستی روان شناختی Ryff و پرسشنامه امیدواری Miller را در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها میانگین و انحراف معیار امیدواری در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 83/4± 75/83 و 81/4± 50/86 و در پس آزمون 72/12± 37/153 و 02/5± 12/87 به دست آمد (05/0 >p). همچنین میانگین و انحراف معیار در متغیر بهزیستی روانشناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 85/3± 50/37 و 19/3± 25/38 و در پس آزمون 52/7± 12/56 و 07/3± 50/38 بود. بنابراین در گروه آزمایش نمره کسب شده در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنادار بود (05/0 >p). نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر می تواند یک روش مناسب برای افزایش امیدواری و بهبود بهزیستی روان شناختی باشد. بنابراین پیشهاد می گردد با تکیه بر آموزش این مولفه و تقویت آن، میزان امیدواری و بهزیستی روان شناختی در همسران جانبازان افزایش یابد.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی زنان افسرده انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت منطقه 5 شهر تهران در تابستان 1392 به تعداد 72 نفر بود. پس از غربال گری از میان آن ها 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه گمارده شد، در حین درمان به علت ریزش نمونه پژوهش به 22 نفر کاهش یافت. ابزار پژوهش آزمون افسردگی بک، وارد، مندلسون، موک و ارباف (1961) و آزمون رضایت زناشویی انریچ ساخت اولسون، دراکمن و فورنیر (1993) بود. روان-درمانی مثبت گرا در 8 جلسه 2 ساعته در هفته یک بار در گروه آزمایشی برگزار و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر معنی دار روان درمانی مثبت گرا در کاهش افسردگی و افزایش سطح رضایت زناشویی و نیز موید ثبات این روان درمانی در مرحله پیگیری بود. نتیجه گیری: در حوزه درمان با تاکید بر لزوم استفاده از درمان های روان شناختی جدید و موثر، می توان از روان درمانی مثبت گرا با توجه به ماهیت و کاردکرد آن برای درمان اختلال های بالینی به طور انفرادی و گروهی استفاده کرد.

ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که شیوع آن در کشورهای در حال توسعه خصوصا ایران بیشتر است. ناباروری سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر سلامت روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور بود. مطالعه حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری است که همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مجموعه طب ثامن بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. در این پژوهش 30 نفر از زنان نابارور، بصورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمایش(N=15) و کنترل(N=15) بطور مساوی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پروتکل روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ(GHQ-28) و مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (RDAS) است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و همچنین یک ماه پس از اتمام درمان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-26 و با بهره گیری از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که سلامت روان و کیفیت زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است. بنابراین به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری تاثیر مثبتی بر سلامت روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور داشته باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که آسیب های روانشناختی متعددی در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور انجام شده است. روش کار: طرح پژوهشی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک های ناباروری سطح شهر مشهد در سال 99-1398 بودند. 26 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (N=13) و کنترل (N=13) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه بهزیستی است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و پس از یک ماه پیگیری تکمیل شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که شادکامی (01/0>p) و بهزیستی (01/0>p) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری دارد، و این نتایج تا یک ماه پس از مداخله نیز تداوم یافته است (01/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت روا ن درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور اثر مثبت و معنادار دارد و می توان از آن در راستای افزایش شادکامی و بهزیستی زنان نابارور در مراکز تشخیص و درمان ناباروری بهره برد.

مقدمه: آتش نشانان ازجمله افرادی می باشند که با انواع موقعیت های زجرآور و استرس زا در کار مواجه اند. ازاین رو با توجه به شرایط استرس زا سلامت روان آتش نشانان همواره باید موردتوجه قرار گیرد. در نهایت پژوهش حاضر باهدف اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر کیفیت زندگی، شادکامی، سطح معنایی آتش نشانان شهر اصفهان در بهار سال 1399 انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه-کنترل و دوره پیگیری یک ماهه است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه آتش نشانان شهر اصفهان بود از میان آن ها 30 نفر دو گروه 15 نفر (آزمایش و کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-فرم کوتاه (QlWHO) شادکامی آکسفورد (OxH) تعیین سطح معنایی(Dsl) استفاده شد. جلسات درمان مثبت گرا طی 8 جلسه 90 دقیقه ای در مورد گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمرات مرحله پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری در متغیر سطح معنایی و کیفیت زندگی شادکامی تفاوت معنادار وجود دارد. این بدان معناست که روان درمانی مثبت نگر توانسته به شکل معناداری نمرات پس آزمون و پیگیری سطح معنایی و کیفیت زندگی شادکامی را نسبت به مرحله پیش آزمون دچار تغییر نماید(01/0

مقدمه: دانشجویان علوم پزشکی با فشارها و چالشهایی زیادی در طول دوره تحصل خود مواجه هستند، حجم بالای تکالیف، یادگیری ها، آزمون ها، دوره های بالینی و ارتباط با بیماران که می تواند انگیزه پیشرفت آنها را دستخوش تغییرات نامطلوبی نماید. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی مثبت گرا بر تاب آوری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی انجام گرفت.روش: پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل بود و  جامعه آماری کلیه دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی تهران که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ) 15 نفر)  و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه ای مداخله مبتنی بر آموزش رواندرمانی مثبت گرا را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و معدل کل به عنوان سنجش پیشرفت تحصیلی بود.یافته ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده در دو بخش توصیفی و استنباطی (کوواریانس تک متغیری) انجام پذیرفت و نتایج نشان داد که آموزش رواندرمانی مثبت گرا تاب آوری دانشجویان را بهبود بخشیده است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش رواندرمانی مثبت گرا میزان پیشرفت تحصیلی (معدل کل) دانشجویان را نیز افزایش داده است.نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که آموزش رواندرمانی مثبت گرا روشی موثر به منظور افزایش تاب آوری و  پیشرفت تحصیلی در دانشجویان است.

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که رویکردهای روانشناختی مختلفی در ارتباط با حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شده است بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی روان درمانی مثبت گرا و واقعیتدرمانی بر حمایت اجتماعی ادراک شده در معتادین تحت درمان بود. روش کار: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش شناسی در زمره پژوهش های نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معتادین تحت درمان در کلینیک های ترک اعتیاد شهر کرمان در سال 1399 بود که از این بین تعداد 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی روان درمانی مثبت گرا، واقعیتدرمانی و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون افراد نمونه به پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکاران، 1988) پاسخ دادند. سپس پروتکل 8 جلسه ای روان درمانی مثبت گرا کویلیام (2003) و پروتکل 8 جلسه ای واقعیت درمانی سلیمانی و بابایی (1395) بر روی گروه های آزمایش اجرا شد. سپس در مرحله پس آزمون نمونه مجدد به پرسشنامه پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-23 و روش آماری تحلیل کوواریانس (ANCOA) به فرضیه پژوهش پاسخ داده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد روان درمانی مثبت گرا به مقدار 60 درصد و واقعیت درمانی به مقدار 31 درصد بر حمایت اجتماعی ادراک شده موثر بود. نتیجه گیری به مسیولین مراکز ترک اعتیاد توصیه می شود از روان درمانی مثبت گرا در جهت افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده معتادین تحت درمان استفاده کنند.

زمینه و هدف: حضور یک کودک دارای ناتوانی یا بیماری، برای والدین و به­ خصوص مادران بسیار تنش ­ آور است، زیرا که آنها تنیدگی، احساس گناه، و خستگی بیشتری را تجربه می­ کنند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر روان­ درمانی ­ مثبت­ گرا در افزایش بهزیستی­ روانی و سخت­ رویی­ روان شناختی مادران دارای کودک با نیازهای ویژه انجام گرفت. روش: این مطالعه از نوع نیمه ­ آزمایشی و طرح پیش­ آزمون­-پس­ آزمون با گروه ناهمسان بود. جامعه مورد مطالعه را مادران با کودکان با نیازهای ویژه شهرستان رودسر در سال 1396 تشکیل داده بود که با استفاده از روش نمونه­ گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه جایدهی شدند. هر دو گروه قبل از اجرای آموزش، مقیاس ­ های بهزیستی (ریف، 1989) و سخت­ رویی روان­ شناختی (کوباسا، 1986) را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت روان درمانی ثبت­ گرا قرار گرفتند اما گروه گواه هیچ مداخله ­ ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ­ ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ­ ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد نمرات گروه آزمایش در مقایسه با نمرات گروه گواه، در متغیر بهزیستی ­ روانی و سخت­ رویی­ روان شناختی به طور معناداری افزایش یافته است. نتیجه ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، روان­ درمانی­ مثبت­ گرا با ایجاد تفکرات و روان­ بنه­ های ذهنی مثبت توانسته است شاخص ­ های سلامت روان و کیفیت زندگی را در مادران کودکان با نیازهای ویژه افزایش دهد.